Wij hebben maar een kleine leemkuil. De onze is maar een tiende van de ware grootte. Dat zit zo: de vorm laat zien waar de boeren vroeger achteruit met paard en kar de kuil inreden om leem te scheppen.
Leem is heel fijne klei die na drogen hard wordt. Vermengd met kort stro bouwden de boeren daar vroeger de stalmuren van.
Onze leemkuil is nagemaakt. De echte leemlaag ligt een paar meter dieper.
Er groeiden jarenlang veel lisdodden (rietsigaren) in het stilstaande water. Maar lisdodden zijn stikstof liefhebbers. Zij verrijken het water en dat willen we juist niet. Dus lisdodden weg.
En kijk nu eens: ontelbare helder gele bloempjes bestippelen het wateroppervlak. De egelboterbloem grijpt zijn kans!